جنهن وار صنم تو وارن جو، ڪو وار ڪيو هوندو،
سِرُ هي ڌڙ کان ۽ ڌڙ سِر کان مون ڌار ڪيو هوندو.
جنهن رات ڦٽي ننڊ هوندي ۽ تن تڙپيو، لُڇيو، ڦٿڪيو هوندو،
تنهن رات سڄي سڪرات جيان بيقرار ڪيو هوندو.
اک منهنجي ڦَري هوندي يا جڏهن ڪنهن ڪانگ اڱڻ ٻوليو هوندو،
سچ پچ اي سڄڻ! مون تنهنجو سڄڻ انتظار ڪيو هوندو.
مکڙيءَ مان جو نڪتو گل هوندو، يا ڪوڪيو ڪٿي ڪوئل هوندو،
ان وقت برابر مون تنهنجو، ها ياد پيار ڪيو هوندو.
“اصغر” مون سنڀاريو آ جڏهن ۽ توکي پُڪاريو آ جڏهن،
تصور ۾ تڏهن تنهنجو دلبر، ديدار ڪيو هوندو.