خود خُوديءَ ۾ خدا، ڪٿان آڻيان،
ابد جهڙي بقا، ڪٿان آڻيان.
بي بقا پنڌ جو هان پانڌيئڙو،
ماڳ مان لافنا، ڪٿان آڻيان.
مان ته موسيٰ هان، طور سينا هان،
نيڻ جلوه نما، ڪٿان آڻيان.
واٽ تي رهبري به رولي پو،
راھَ ۾ رهنما، ڪٿان آڻيان.
تون به ناهين، نه ڪا مسيحائي،
درد دل جي دوا، ڪٿان آڻيان.
پورو ماحول جا ڪري خوشبو،
توکي ڇُهندڙ هوا، ڪٿان آڻيان.
هر قدم، هم قدم هلي همدم،
دوستُ سو با وفا، ڪٿان آڻيان.
مان به آڪاش سان وڃي گڏجان،
پَرَ مگر باز جا، ڪٿان آڻيان.