تنهنجون توکان اکيون پُڇندئي،
منهنجون سڀئي سکيون پُڇندئي.
پير جي پايل، ٻانهن جي چوڙي،
وارن جون ٻئي سڳيون پُڇندئي.
ڪن جون واليون ۽ ڦُلي نڪ جي،
هٿڙن جون سڀ مُنڊيون پُڇندئي.
پيار منجهان تو جيڪي پاتا،
ڀاڪر ۽ سڀ چُميون پُڇندئي.
ڪنهنجي راھ ۾ ٻارين ٿي تون،
ٻاريل سڀئي بتيون پُڇندئي.
ڪالهه توسان گڏ هو ڪوئي،
شهر پنهنجي جون ڳليون پُڇندئي.
گهائل ويندو گهائل کان پو،
ڌرتيءَ جون سڀ سرتيون پُڇندئي.