ٽيڙو
بيوس ۽ بيمار تي،
ڀوپي جي آ واڙ.
دهشت جا اي دؤر،
ڪيسين تنهنجي ويڙھ ۾،
مرندا رهندا مورَ.
اِنَ ۾ ڇا جا شڪَ،
مُلان جي ايمان ۾،
کوٽي آهي پڪَ.
او مُلان بي ايمان،
مذهب جي پيو آڙ ۾،
مارائين انسان.
مُرشد گهڙيو گهر،
مسڪينن جون نينگريون،
تڪي ٿو هر هر.
يادن جا زنجير،
جڪڙي منهنجي جيءَ کي،
پورَ ڏين ٿا سير.