اي حسن تنهنجي ذات جو ۽ پات جو ناهي پتو،
تنهنجي ڪشش ۽ قرب جو ڪنهن بات جو ناهي پتو.
تنهنجو ملڻ آ زندگي، پر جي پُڇين ڪنهن کان ته پوءِ،
ڪنهن کي اُنهيءَ جي ساھ جو سڪرات جو ناهي پتو.
تنهنجي عجب تخليق ٿي پو ڏينهن هو يا رات هئي،
ڪنهن ڏينهن جو ناهي پتو، ڪنهن رات جو ناهي پتو.
ڪيڏو نه توکي ڏانءُ آ، ڪيڏي نه تو کي ڏات آ،
ڪنهن ڏانءَ جو ناهي پتو، ڪنهن ڏات جو ناهي پتو.
“پرديسي” تنهنجي نانءَ جو ۽ ذات جو آهي غُلام،
باقي ٻئي ڪنهن نانءَ جو ۽ ذات جو ناهي پتو.