منهنجي نيڻن ۾ ننڊ جا خمار ڏسي،
تو ڇا سمجهو ته شايد اوجاڳو هوندو.
مان خيالن ۾ سوچيان ۽ لوچيان پيو،
سنڌ ڏکن ۾ آ ساري هي سمجهان پيو،
ڪجھه مصلحت جا زنجير پيرن ۾ آهن،
ڪجھ پنهنجا به ويٺا هت غيرن ۾ آهن،
ڳٽ غلامي جو منهنجي ڳچيءَ ۾ ڏسي،
تو ڇا سمجهو ته تعويذ ڌاڳو هوندو.
منهنجي رت ۾ رچيل اهڙيون ريتون آهن،
چُپ زهر جون وٽيون ڪي مون پيتيون آهن،
مان امن ۽ محبت جو پوئلڳ آهيان،
مان سچل ڀٽائيءَ وارو دڳ آهيان،
دودي دولھه هنيو جيڪو نعرو هيو،
منهنجي لب تي به نعرو سو ساڳو هوندو.
رات ڪاري کان پو ٿيندي پرڀات آ،
نيٺ ٿيئڻي ختم ظلم ظلمات آ،
ڄاڻ برسيا ڪڪر آزادي جا،
گيت چئباسنڌ جي شادابي جا،
جو سنڌڙيءَ لئه جهيڙي ٿو شاڪر،
سو سچ پچ سچو پُٽ سڀاڳو هوندو.