يار جهڙو به آ پر سٺو ٿو لڳي،
پيار کارو کٽو، ته به مٺو ٿو لڳي.
عشق ۽ حسن کي مان ٿو توريان جڏهن،
عشق جو مون کي پاسو ڳرو ٿو لڳي.
لڙڪ اکڙين جا ڪهڙي طرح روڪيان،
درد جو هي ڊگهو سلسلو ٿو لڳي.
حسن هُن جي جي ڪهڙي مان تعريف ڪيان،
چنڊ! آڏو اُنهيءَ جي ڦڪو ٿو لڳي.
شهر ساڳيو اھو، ماڻهو ساڳيا اُهي،
هو جي ناهي ته ڪيڏو ٻُسو ٿو لڳي.
شهر پنهنجي ۾ “اصغر” ڏسو دوستو،
اجنبي ٿو لڳي، اوپرو ٿو لڳي.