گيت
۽ در تي سُڪل وليون،
آ تو کي سنڀارن ٿيون
گل ڦُل هي ٻنيون ٻارا،
هڪ چنڊ ته ٻيا تارا،
۽ درد ڀريون دلڙيون،
آ توکي سنڀارن ٿيون
جنهن تنهن کي تنهنجو ڳالهيون،
هر ڪنهن جون اکيون آليون،
سي تنهنجون سڀئي سرتيون،
آ تو کي سنڀارن ٿيون
هي مينهون تنهنجون ڪاريون،
کيتن ۾ جي تو چاريون،
هي ساڳ چڻا پليون،
آ تو کي سنڀارن ٿيون
گهاگر نه مٺي سڀئي،
جي چيلهه کڻي ڀريئي،
سڀ گهر جا دلا مٽيون،
آ توکي سنڀارن ٿيون
ڌس ڪيڏيون رُنيون آهن،
ڄڻ ڇوريون ڇنيون آهن،
“گهائل” هي منهنجون اکڙيون،
آ توکي سنڀارن ٿيون