حالتن سان نه ٿو ٺهين سُقراطَ،
تون به مشڪل هتي رهين سُقراطَ.
تنهنجي هوندي ته عرس ۽ عيدون،
نه ته محرم جي آ ڏهين سُقراطَ.
تون به ٻين جئان ٿي ئي وڃين خوشحال،
ٿورڙو هيٺ جي لهين سُقراطَ.
تنهنجا ساٿي اڳوڻا ڪاڏي ويا،
هيڪلو ڏاڍ پيو سهين سُقراطَ.
ايتري گهر ۽ پيٽ جي ڳڻتي،
ڍور وانگيان پيو وهين سُقراطَ.
اڳتي پنهنجن سان گڏ ئي گُهمندو ڪر،
ڏاڍو پنهنجن سان ٿو ٺهين سُقراطَ.