تنهنجي وارن تي لکان يا ڳوٺ وارن تي لکان،
ڇو نه جانان مان بکايل پيٽ ٻارن تي لکان.
ٿيون وڻن تنهنجون ادائون پر چوان ٿو ڇو نه مان،
ساڌ ٻيلي سنڌو درياء جي نظارن تي لکان.
رات هڪڙي پنهنجي ٻانهُنِ ۾ ڪرين جي قيد تون،
رات تنهن تي مان لکان يا چنڊ تارن تي لکان.
شاهه جو سڀ سورميون ۽ سورما زندهه رهن،
سنڌ جي لاءِ جان ڏيندڙ جان نثارن تي لکان.
تنهنجي ذلفن جي ڪڪر هيٺان مان سندر ڇانوَ ۾،
واس وارن جو وٺي پيو هن خمارن تي لکان.
ڇو ڪيان ذاڪر ذڪر حورن ۽ غلمانن سندو،
ڇو نه آخر پنهنجي سنڌ جي آبشارن تي لکان.