سون ورني هو سحر، آهي ڪٿي،
ڏسُ ! ڇڏي اوندھ پچر، آهي ڪٿي.
روز سرمد جي سِري لهندي اچي،
ختم ٿيو پاپي مگر، آهي ڪٿي.
تنهنجي من کان منهنجي من تائين مٺي،
ڪاٽا ٿي وئي رهگذر، آهي ڪٿي.
تون هجين ۽ ڀاڪُرن جو ڀر هجي،
زندگي ٿي ائين بسر، آهي ڪٿي.
هر گھڙي ڄڻ مان صليبن تي ٽنگيل،
بي خبر ! توکي خبر، آهي ڪٿي.
مون کان جيئڻ جو وتو هر ڪنهن خراج،
ڪنهن ڏني مون کي ڪسر، آهي ڪٿي.
گھاءُ گهرو جيترو آهي “بشير”
ايتري ڪنهن وٽ نظر، آهي ڪٿي.