سک جو ڪو سج اڃا نه اڀريو رات اڃا ڀي ڪاري آ،
هر پاسي آ گُگُهه انڌارو هر پاسي دشواري آ.
ظلم جو آهي ڄار وڇايل جنهن ۾ جيون زهر بڻيو،
مشڪل تي ڪا آهي مشڪل ڪنهن آ نه ٽاري آ.
هاءِ الاهِن ٻاٽ ۾ آهي ڪنهن به نه ٻاري لاٽ اڃا،
ڪو به نه آهي پنهنجي اوڏو ڪنهن نه ڪئي پوئواري آ.
تنهائي ۾ تڙپي تڙپي آه ته نڪتي آهي مگر،
ڪنهن نه ٻڌي ڪا دانهن اندر جي ڪنهن ڏني دلداري آ.
رحم نه آهي روح ۾ ڪنهن کي ناهي ڪنهن وٽ ڪو احساس،
ماڻهو ماڻهو جو آ دشمن ماڻهو ماڻهو ماري آ.
ڪنهن کي پنهنجو ساٿي سمجهي ڪنهن سان سلجي دل جو سور،
ڪنهن نه ڪئي دلشاد اڃا ڀي رهندي ڳڻتين ڳاري آ.