نعت
معراج واري رات ۾ مالڪ سندو مهمان ڏس.
سير سُبحٰنَ الّذي اَسريٰ سندو اسرار ڏس،
محبوب جي هن مرتبي جو ماڳ ۽ مڪان ڏس.
والضُّيٰ اندر واحد ڪيو ولَسوف وارو واعدو،
وَاَنَا رضائَڪَ يا نبي الله جو احسان ڏس.
الف لام ۽ ميم ۾ راز ۽ رمزون رکيل،
رکيل لڪائي لوڪ کئون هي سِڪ سندو سامان ڏس.
ٿيو اطيع الله سان جنهن جي الاعت جو امُر،
سو نبي نورُالهديٰ قادر سندو قرآن ڏس.
ڏس پڙهي يٰسين طٰھٰ قرب قادر جا ڪيل،
رحمتھ للعٰلمين هي فيض ور فرمان ڏس.
کول اکيون جان ۽ دل ساڻ پڙھ علم و حديث،
اول تا خلقُ الله نوري عشق ۽ عرفان ڏس.
جنهن جي لئه جڳ آه جُڙيو جملي هي جهان ڏس،
اَنت محبوبي پڙهي محبوبيت جو مان ڏس.
اَنَ وَاَنا مِن نبي ارشاد ٿيو بَعدالنبي بيان ڏس،
خَلقِ عَظيم خيرُ الوريٰ خاصو خدائي خان ڏس.
جنهن جو ذڪر زَبور ۾ ۽ تات تنهن توريت ۾،
انجيل ۾ ان جو اچڻ جو اڳ ۾ ئي اعلان ڏس.
چهچٽو چئه طرف آه صلوات سرور جي مٿي،
ايران ۽ افغان ڏس، مڪو معتبر ملتان ڏس.
عشق وارن جي عقيدت ابتدا تا انتها،
جنهن جو نبي تنهن جو خدا، اقرار ۽ ايمان ڏس.
طارح ڏني آهي طرح هي “پرديسي پيرل” پيار مون،
“شان وارا سڀ نبي پر مصطفيٰ جو شان ڏس”
شَمسِ الضّحٰي بَدرِ الدّجٰي صَدِرلعليٰ نور الهديٰ،
ناتي نبي جي نانءَ تئون ’قلندر‘ ڪَيئي قربان ڏس.