هي تنهنجو تحفو تنهائي،
رات به مون کي ننڊ نه آئي.
رات کُٽي پرڀات ڦُٽي پئي،
سڪ سار سندي سوچ سجائي.
ننڊ جي ديوي مون کان رُٺي جو،
منٿ ڪري به نه مون پرچائي.
تون نه سهي تنهنجي ياد سهي،
جيون جرڪي جائي پائي.
تنهنجون يادون ساھ ۾ سانڍيون،
تو نه نڀائي ياد نڀائي.
هنياري وارو هانءُ آ منهنجو،
تهڙي جيءَ ۾ جوت سچائي.
تولئه سهڻل ساھ سڪي ٿو،
موٽ مٺا ڇڏ هاڻ پڪائي.
منظور چوي موت نه ماري.
ايڏي ته نه ڪر يار پڪائي.