مايوس مان نه ٿيندس، مايوس ڇو ٿيان مان،
ملندو ضرور ملندو جو حق پيو گھُران مان.
ڍائو ته آهي ڍائو، بُکيو بُکيو ئي آهي،
ڍائي سان اوگرايون بُک جون ويٺو ڏيان مان.
ڪاٺي سڌي تي بيشڪ هوندو آ بارُ يارو،
آهيان سڌو تڏهن ٿو هيڏو وزن کڻان مان.
گهڙڻو ته پوءِ ڪنهن کان ڪهڙو ڪو گھيڙُ پڇڻو،
فڻگون لڳيون ته ڇاهي، ڦڻگن کان ڇو ڊڄان مان.
سچ ٿو چوان هميشه سچ ساڻ آهيان شامل،
ڪچ ڪوڙ جي ڪڏهن ڀي اوڏو نه ٿو اچان مان.
پنهنجي جو آهيان ٻانهو، پنهنجي جو آئون ٻيلي،
ڪنهن غير ساڻ ڪو ئي رستو نه ٿو رکان مان.
هن قوم حُسن جي لئه استاد هيئن چئي ويو،
ڇا قوم تي لکان مان، ڇا حسن تي لکان مان.
مختيار ڪين ليڪن مجبور مان به آهيان،
هيءَ ڳالهه ڇو لڪايان، هيءَ ڳالهه ڇو رکان مان.