وائي 3
آباديءَ جي آسري
سارو لوڪ سُتو رهيو،
اُٿيو ويل اَسُر،
آباديءَ جي آسري
جڙي جوٽيائين جوڳ تي،
ڪري الله توهار،
آزاديءَ جي آسري
وهي آيو واھ جو،
ڀڳائين ڀينڊ ڀتر،
آزاديءَ جي آسري
ولر واهيري وريا،
هو نه موٽيو گهر،
آباديءَ جي آسري
پيو بُک ۾ پاھ ٿئي،
هن جو نور نظر،
آباديءَ جي آسري
چيائين “اصغر” اَن سوا،
ٿيندو ڪنءِ گذر،
آباديءَ جي آسري