منهنجو ڏوھ اهو ئي آهي
ڏوھ انهي جو هان ڏوهاري.
سوز ۽ نينهنُ،ٻئي منهنجا ساٿي،
جن جي آهي ڪنڌ تي ڪاتي،
ڌرتي کي جو لوڪ ڪُهي ٿو،
تنهن مان ريٽو رت وهي ٿو،
جابر تي جا ٿوڪاري ٿي،
سا رت مون کي پوڪاري ٿي،
تنهن جا هڙئي سڏ سُڻان ٿو،
جاڳان ٿو آئون جاڳان ٿو!
پنهنجي هٿ ۾ قلم کڻان ٿو،
سنڌڙي، تو لئه شعر لکان ٿو،
تنهنجن اُڌمن احساسن کي،
تنهنجن دردن پيڙائن کي،
خالي پني تي پلٽيان ٿو،
تنهن ۾ سچ جا رنگ ڀريان ٿو!
منهنجو ڏوھ اهو ئي آهي،
ڪوڙن سان ياري ئي ناهي،
سچ جو آهيان مان پوڄاري،
ڏوھ انهي جو هان ڏوهاري.