زندگي جيئن به هي گذري سا گذاري ويندس،
ڪنهن جي اڳيان نه ڪا ڪمزوري ڏيکاري ويندس.
زندگي ڀر نه شڪايت ڪا زبان تي رهندي،
جئين ٺري باهه سڄڻ دل جي سا ٺاري ويندس.
پنهنجي هستيءَ کي ڏئي مات ساري دنيا ۾،
تنهنجي الفت جي ستاري کي اُڀاري ويندس.
هي جُدائيءَ جو زهر دوست مان سُقراط جان پِي،
خون اکين مان عيوض آب جي هاري ويندس.
منهنجو هي موت جو منظر ڀي ڀيانڪـ هوندو،
واٽ ويندن کي ڀي رستن تي روئاري ويندس.
ايڏو بيوس نه آهيان پوءِ به مگر تنهنجي ڪري،
جيت هوندي به بازي عشق جي هاري ويندس.