هر حال جو شامل حال اٿم، سو عشق به آ، استاد به آ،
جنهن خوب ۾ خوب خيال ڏنم، سو عشق به آ، استاد به آ.
انسان اهو به ڪو آهي ڇا، ڪنهن عشق سوا، استاد سوا،
جنهن سائين اهڙو سوال پڇم، سو عشق به آ، استاد به آ.
ڪو گهاڻي ۾ پيڙيو ته وري، ڪو چاهت سوليءَ تي چاڙهيو،
ڪٿ جنهن جو ڪو نه مثال ٻڌم، سو عشق به آ، استاد به آ.
ويهي سڀ ڪجھه چوڻ، ڪا ڳالھه نه آ، وڌي ڪجھه به ڪرڻ آه ڳالھه وڏي،
جنهن اهڙي چتائي ڳالھه چيم، سو عشق به آ، استاد به آ.
آهي يار ته يار به اکڙين جو پر نورُ اي “پيرل پرديسي”
جنهن ڪوٺي قرب ڪمال ڪيم، سو عشق به آ،استاد به آ.