تنهنجي معصوم نگاهن جو اثر ڪو ته ڏسي،
تون جتان گُذرين ته ماڻهن جو حشر ڪو ته ڏسي.
گر ڏنگي نانگ مڃان ٿو سو بچي ٿي ٿو سگهي،
پر بچي ڪيئن ڏنگيل تنهنجو زهر ڪو ته ڏسي.
حُسنِ يوسف کي ڏسي ويٺيون سڀئي هٿڙا ڪٽي،
هي به هڪـ حسن جو آ لطفِ بحر ڪو ته ڏسي.
جت نقابن کان سوا حسن ٿو پرواز ڪري،
اُت هي قهرام سرِعام قهر ڪو ته ڏسي.
هيڏي دنيا مان کڻي سرڙو تريءَ تي عاشق،
آيو محشر ۾ قيامت جو ثمر ڪو ته ڏسي.
ابتدا عشق آ منصوري ۽ ڪربل ته آهي،
انتها عشق جو هي پويون پهر ڪو ته ڏسي.
تنهنجو بيوس هي بچل يار سيتائيءَ جي مٿان،
آهي هر وقت هي رحمت جو ڪڪر ڪو ته ڏسي.