جهڙا هُو ته نماڻا آهن،
تهڙا ساهه سيباڻا آهن.
سادا سودا پيارا ماڻهو،
موتين جا ڪي داڻا آهن.
ڏاڍن ڏکڙن ۾ سي مارو،
سچ پچ ٿي پيا ساڻا آهن.
تن جا نيڻ نماڻا سائين،
ڳلڙا ڳوڙهن هاڻا آهن.
پوءِ به نه آ احساس انهن ۾،
مارن سان ڇو ماڻا آهن.
ڪير ڪري دلشاد انهن جي،
ورهين کان ويڳاڻا آهن.