لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

چونڊ سنڌي چوڻيون

ڪتاب ”چونڊ سنڌي چوڻيون“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي پهاڪن ۽ چوڻين جو ڪتاب ڪيهر مهرچنداڻي جو لکيل آهي جيڪو 1981ع ۾ گجرات سرڪار جي مالي مدد سان هندستان ۾ ڇپيو.
Title Cover of book چونڊ سنڌي چوڻيون

41. ٿورو ڏسي ارهو نه ٿجي، گهڻو ڏسي سرهو نه ٿجي. (سنڌ، پھاڪو)

دنيا جي اندر ٻن قسمن جا ماڻھو آهن. هڪڙا اھي آهن جيڪي رب جي رضا تي راضي رهن ٿا. وٽن جيڪي ڪجهه آهي ان تي ئي راضي رهن ٿا. من ۾ سنتوش رکي پنھنجي جيون جا ڏينھن گهارين ٿا. ٻيا اهي آهن جن جي من ۾ سدائين اسنتوش رهي ٿو. هٻڇ ۽ لوڀ سبب، سندن من ۾ سدائين خوشي نٿي رهي. اهڙي قسم جي انسانن وٽ، جڏهن گهڻو مال متاع ۽ ڌن دولت ڪٺا ٿين ٿا تڏھن هو ڏاڍو خوش ٿين ٿا. اتفاق سان جيڪڏهن اهو ڌن دولت، ڪنھن نقصان سبب وٽانئن هليو وڃي ته پوءِ ڏاڍو دکي گهارين ٿا ۽ من جو سک وڃائي ڇڏين ٿا.
هن پھاڪي جو مطلب اهو آهي ته؛ ‘دنيا، دم گذر آهي’. ڪنھن سان ڪجهه به، هميشه لاءِ نيبهه نه آهي. من جي سک ۽ سنتوش لاءِ جيڪي به ڪجهه پاڻ وٽ موجود هجي، ان تي راضي رهڻ جڳائي. گهڻو ڏسي خوش نه ٿيڻ گهرجي ۽ ٿورو ڏسي دکي نه ٿيڻ گهرجي. ايشور جيڪي ڏئي، ان تي راضي رهڻ گهرجي. سياڻا اها صلاح ڏيندا آهن ته؛ من جي شانتيءَ لاءِ ايشور جي رضا تي راضي رهڻ گهرجي. اجائي خوشي ۽ هنبوڇي نه هڻڻ گهرجي. وقت، سدائين ساڳيو نٿو رهي. اجايو دک نه ڪرڻ گهرجي. ان ڪري سياڻا سالڪ لوڪ، اها نيڪ صلاح ڏيڻ ٿا ته؛ ‘ٿوري حاصلات تي دک نه ڪجي’.