84. ڪتو به کاڌو، ڪک به نه ڀري. (ورجيس)
هن جھان ۾ ڪيترا اهڙا شخص آهن جن کي کائڻ لاءِ ڪجهه به نه آهي. سندن پيٽ بکيو، تن اگهاڙو آهي ۽ ٻار، ان جي داڻي داڻي لاءِ محتاج آهن. سرديءَ کان بچڻ لاءِ، وٽن ڪو به اوڇڻ نه آهي. اونھاري توڙي سياري جي موسم کان بچڻ لاءِ، کين ڪو به اجهو نه آهي. پوءِ به اهڙا شخص مان ۽ مريادا سان، پنھنجي جيون گذارين ٿا. ليڪن سوال ٿو اٿي ته ڪيتري عرصي تائين ڪو به شخص دک سهي ٿو سگهي. يا ڪيتري مدت تائين کيس ڪپڙي يا اجهي جي ضرورت نه پوندي؟ ڪو وقت اهڙو به اچي ٿو، جو اهڙي قسم جو شخص، ڪو گناهه وغيره ڪرڻ لاءِ سوچي ٿو. چوري يا ٺڳي. ڪرڻ کان به ڪن حالتن ۾ ڪيٻائي نٿو. سچ پچ، موقعي ملڻ سان، هو چوري به ڪري ٿو وجهي. سندس قسمت ۾ ڪا ڪاڻ آهي. چوريءَ جو راز کلي پوي ٿو ۽ کيس سزاوار ٺھرائي، سزاياب بڻايو وڃي ٿو. اهڙي وقت اهو ماڻھو، پڇتاءُ ڪري هي پھاڪو چوندو آهي.
حاصل مطلب: حالتن جي مجبوريءَ کان، ڪو ماڻھو چوري يا ٺڳي ڪري پر جلد ئي ان جو راز کلي پوي ۽ سزا ڀوڳي.
مثال: گوپال نالي هڪ شخص تمام غريب هو. هڪ ڏينھن وٽس کائڻ لاءِ ڪجهه به نه هو. آخر بک کان لاچار ٿي هن رات جي وقت هڪ دوڪان جا تالا ڀڃي چوري ڪئي. جيئن مال کڻي ٻاهر نڪتو ته پوليس پڪڙي وڌس ۽ ستت جيل روانو ڪيائينس.