78. سچ مرچان، ڪوڙ ڳڙ، پير پئسا، جوءِ گر. (چوڻي)
جڏهن ڪي شخص، اخلاقي همٿ نه ڪري، سندن گناهه ڏانھن ڪو ڌيان نه ڇڪائيندا آهن ۽ ويتر سندن ساراهه ڪندا آهن، تڏهن اهڙا شخص ساراهه ٻڌي ڪپڙن ۾ نه ماپندا آهن. کين اهو ڪوڙ بيحد مٺو ۽ وڻندڙ لڳندو آهي. سچ کين سخت ڪسارو ۽ ڪؤڙو محسوس ٿيندو آهي.
اهڙا شخص جيڪي سچ ٻڌڻ کان ڪيٻائين ٿا ۽ ڪوڙ ٻڌي گد گد ٿين ٿا، سي پنھنجي ڌرم-پتنيءَ کي به گرو ڪري ليکيندا آهن. ڇو جو انھن ٻنھي کانسواءِ، سندن جياپو مشڪل ٿي پوندو آهي.
حاصل مطلب: سچ ٻڌڻ جي همت تمام جزوي ماڻھن ۾ هوندي آهي. رواجي طرح هر هڪ ڪوڙي ساک ٻڌي خوش ٿيندو آهي ۽ کيس ڪوڙ ڳڙ جيان مٺو لڳندو آهي. باقي جيڪڏهن ڪو ماڻھو سچ ڳالھائي، ڪنھن جو ڌيان ڪيل ڏوهه يا گناهه ڏانھن ڇڪائيندو آهي ته اڳلي کي اهو سچ مرچن وانگر لڳندو آهي. موٽ ۾ سچ ڳالھائيندڙ سان، سندس وير شروع ٿي ويندو آهي.