91. ڪتو ڇا ڄاڻي، ڪڻڪ جي مانيءَ مان. (پھاڪو)
ساڳيءَ طرح هن پھاڪي جو مطلب اهو آهي ته؛ بڇڙو ۽ خراب ماڻھو، شاباس ۽ پيار مان ڪڏهن ڪين سمجهندو. ڦٺ لعنت تي هريل ٿئي ٿو. ڦٺ لعنت ٻڌڻ سان ئي سندس دماغ ٺڪاڻي ايندو. ڪميڻو ۽ ڪنو ماڻھو، پيار ۽ سڪ سان ڪڏهن ڪين سمجهندو. ڇو جو سندس سڀاءُ ئي اهڙو بڻجي ويل هوندو آهي جو، جيستائين مٿس ڦٺ لعنت نه پوندي تيستائين باز ڪين ايندو. اهڙي قسم جي ماڻھوءَ مان، نيڪيءَ جي اميد رکڻ به اجايو آهي. اھو ڦٺ لعنت سان ئي، سڌو ٿي هلندو.