لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

چونڊ سنڌي چوڻيون

ڪتاب ”چونڊ سنڌي چوڻيون“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي پهاڪن ۽ چوڻين جو ڪتاب ڪيهر مهرچنداڻي جو لکيل آهي جيڪو 1981ع ۾ گجرات سرڪار جي مالي مدد سان هندستان ۾ ڇپيو.
Title Cover of book چونڊ سنڌي چوڻيون

98. مٿو ڪوڙائي، ساک ڪڍڻ. (اصطلاح)

ڪن ماڻھن جو اهڙو سڀاءُ ٿيندو آهي جو هو چاهيندا آهن ته؛ هر وقت ۽ هر هنڌ، سندن ساراهه پئي ٿئي. منجهن ڪو گڻ هجي يا نه، ته به سندن اهڙي خواهش هوندي آهي. منجهن ڪو عقل هجي يا نه، ته به چاهيندا آهن ته؛ ماڻھو سدائين سندن ساراهه ڪندا رهن ۽ جتي ڪٿي سندن گڻ ڳائيندا رهن. هنن ۾ ڪو لڇڻ هجي يا نه، ته به سندن اها خواهش هوندي آهي ته؛ جھان ۾ سندن ساراهه جون سرڪيون ڀرجنديون رهن.
اهڙا ماڻھو جيڪڏهن ڏسندا آهن ته ھھئين سندن عزت ٿئي ٿي ته پوءِ ڪوڙي شان ۽ عزت کي برقرار رکڻ لاءِ، محفلون ۽ مجلسون ڪوٺائي، ناڻو پاڻيءَ جيان وهائي، پنھنجي واهه واهه ۽ ساراهه ٻڌندا آهن. اهڙا خود پڏڻا انسان، پئسو خرچي عزت خريد ڪندا آهن. پر سچ پچ، ماڻھو دليئون سندن ساراهه نه ڪندا آهن. ڪيترا سوارٿي ماڻھو وري، اهڙن مان پنھنجو ڪم ڪڍڻ يا مطلب پورو ڪرڻ لاءِ، وقت به وقت، سندن ساراهه ڪندا آهن. ڪم پوري ٿيڻ بعد، کين کنگھن به ڪو نه.
مٿينءَ چوڻيءَ سان لاڳو چوڻي ٻي به آهي: گهر ٻاري، ڏياري ڪرڻ (اصطلاح). جنھن جو مطلب پڻ ساڳيو آهي. پنھنجي ساراهه چاهيندڙ ماڻھو، ڪيترو به ڌن خرچ ڪري ٻين ماڻھن کان ساراهه وٺندا آهن. پنھنجي شان کي وڌائڻ لاءِ، ماڻھن جو ڌيان پاڻ ڏانھن ڇڪائيندا آهن. نتيجو اهو نڪرندو آهي جو، جيستائين ٻين ماڻھن جو منجهن سوارٿ هوندو آهي، تيستائين هو ساک ڪندا رهندا آهن. ڪم پوري ٿيڻ بعد؛ ‘ڪم لٿو، ڊکڻ وسريو’، واري ڪار هوندي آهي.
حاصل مطلب: ماڻھو اجايو ناڻو خرچي، پنھنجو نالو ڪڍائڻ چاهيندا آهن. سوارٿي شخص انھن کي تيستائين پڇن ٿا، جيستائين منجهن ڪو ڪم ڦاٿل آهي.