شاعري

اکين ۾ اُلڪا

ھي ڪتاب امر ساھڙ جي شاعريءَ جو پھريون مجموعو آهي. ايوب کوسو لکي ٿو: ”امر ساھڙ جي سندس محبوب جي مُرڪ جھڙي شاعريءَ کي پڙهڻ کان پوءِ آئون دعوي سان چوان ٿو تہ امر ساھڙ سنڌ جي نئين ٽھيءَ جو نہ رڳو نمائندو شاعر آھي، پر اُن سان گڏ اها بہ حقيقت آھي تہ موجودہ وقت ۾ سنڌ جي هن خوبصورت خِطي ٿر ۾ امر ساهڙ هڪ اعلي پايي جي شاعر جو رتبو رکي ٿو. ”اکين ۾ الڪا“ جو عُنوان خود سنڌ جو المياتي عڪاس آهي. سچ بہ اهو آھي تہ سنڌ جي هر اک اُلڪي جي علامت بڻيل آهي ۽ هر دل نئين نسل جي نسل ڪشيءَ جو نوحو بڻيل آهي.“

  • 4.5/5.0
  • 49
  • 9
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • امر ساھڙ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book اکين ۾ اُلڪا

امر ديپ

جيترو انسان قديم آهي، اوترو ئي شاعري قديم آهي. هن ڌرتيءَ تي پير رکندڙ پھريون انسان حضرت آدم آهي، ۽ پھريون شاعر بہ آدم ئي آهي. جنھن جي شاعر هجڻ جو ثبوت شعر جي صورت ۾ موجود آهي. جيڪو آدم پنھنجي مقتول پُٽ جي ڏُک ۽ وڇوڙي ۾ لکيو هو. هُونءَ تہ هر انسان هڪ مخصوص حد تائين حساس ٿئي ٿو. پر جيڪي فطرتن وڌيڪ حساس ٿي ويا، اُهي ڪلاڪار ٿي ويا، ڪي گلوڪار ٿي ويا، ڪي رقاص ٿي ويا، ڪي مُصور ٿي ويا ۽ ڪي شاعر ٿي ويا. جيستائين تعمير جي فن جو سوال آهي، تہ مان هن فن کي لطيف فن مڃڻ لاءِ تيار ناهيان. ڇو تہ هيءُ فن احساس سان نہ پر عقل سان تعلق رکي ٿو. هن سلسلي ۾ اڃان دستڪاريءَ کي لطيف فن جو درجو ڏئي سگهجي ٿو.اَجرڪ، رلي ۽ سنڌي ٽوپي کي بلاشبہ فنونِ لطيف ۾ شمار ڪري سگهجي ٿو. جيڪي انسان عام ماڻھن کان وڌيڪ حساس ثابت ٿيا ۽ ڪنھن نہ ڪنھن قسم جا ڪلاڪار ٿي ويا. اُنھن حساس ماڻھن مان هڪ حساس شخص امر ساهڙ بہ آهي ۔
امر ساهڙ پنھنجيءَ ٽھيءَ جو نھايت ئي وڻندڙ ۽ سُرت ڀريو شاعر آهي. سندس شاعري جدت ۽ حقيقت سان هم ڪنار آهي. امر جي شاعريءَ ۾ گهڻو مطالعو ۽ گھرو مشاهدو ملي ٿو. هن پنھنجي معاشري ۽ ماحول مان جنم وٺندڙ واقعا، حادثا ۽ منظر تمام ويجهي کان ڏٺا آھن. ۽ اُنھن جو شديد ضروري ۽ گهربل اثر قبول ڪيو آھي. امر جي ٻولي بہ پياري ۽ وڻندڙ آھي. جيڪا گهڻن شاعرن کان نرالي ۽ مختلف آھي. سندس روشن اک ڪئمرا کان بہ وڌيڪ ڇڪيندڙ ۽ جهٽيندڙ آھن. سندس قلم بہ ڪنھن هوشيار مُصور جي بُرش کان گهٽ چِترڪار ناهي. سندس شاعريءَ ۾ حُسن ۽ جمال بہ ملي ٿو، جاه و جلال بہ ملي ٿو، سماجي درد بہ ملي ٿو ۽ شديد احساس بہ، جيڪو هر شاعر لاءِ انتھائي ضروري هوندو آهي. امر اُنھن چند شاعرن مان هڪ آھي. جن وٽ ڏات بہ آھي ڏانءُ بہ آهي ، ٻولي بہ آهي، ٻوليءَ جي استعمال جي تميز بہ، امر پنھنجي دور جي هر موضوع ۽ صنف تي لکيو آھي، غمِ- ياران کان وٺي سماجي مسئلن تائين، غزل کان وٺي آزاد نظم تائين. سندس شاعريءَ ۾ ڪامياب تجربا ٿيل آھن. امر پنھنجي دور جي هر مسئلي ۽ مطالبي کان باخبر آھي. امر ساهڙ کي جيڪڏهن ”امر شاعر“ چئجي تہ بہ چئي سگهجي ٿو . سندس اسلوب، لھجو، ٻولي، زبان ۽ بيان نج سنڌي ۽ سندس پنھنجو آھي ۽ اها ڪافي وڏي ڳالھ آهي. اهي سندس خوبيون بہ آھن ۽ انفراديتون بہ آھن. سندس شاعري مُرڪن ۽ لُڙڪن جو اثرائتو سنگم آهي ۔
هڪ طرف سندس شاعري ڪارونجهر جي ڪور تي بيٺل اهڙي اُڃايل مورَ جي رڙ آھي، جنھن جي ڊيل ڪنھن حُسن ۽ پيار جي ويريءَ ۽ پاپي شڪاريءَ هٿان بندوقجي وئي هُجي، رُڃ ۾ بيٺل اُڃايل، ڦَٽيل ۔ ڊنل ۽ تن ۔ تنھا هرڻيءَ جي لاوارث ۽ مجبور دانھن بہ آھي، تہ ٿر جي ڪربلا جھڙي گرم ۽ ٽپا ڏياريندڙ واريءَ جي تِشنہ لب پُڪار بہ آھي. ۽ برسات لاءِ سانوڻ کي لال لڙڪن جي زبان سان ڪيل منٿ ۽ آزي نيازي بہ، ٻئي طرف سندس شاعري اڻ ڇُھيل ۽ ڪُنوارن گلن جي چريو ڪندڙ ۽ سحر آفرين خوشبوءِ لڳي ٿي، حُسن ۽ شباب ۾ ٻُڏل رنگن جو ميڙاڪو محسوس ٿئي ٿي، پُونم جي چنڊ جو پاڻ ڏانھن ڇڪيندڙ مقناطيسي جوڀن ۽ سونھن نظر اچي ٿي. نوجوان چانڊوڪيءَ جي دوشيزگي محسوس ٿئي ٿي. سندس شاعري ڪنھن واقعي ڪُنواريءَ جي خوابن ۽ خيالن کان وڌيڪ خوبصورت ۽ رنگين آھي. سندس شاعريءَ ۾ آبشارن جھڙي رواني، پھاڙن جھڙي بُلندي ۽ ماٿرين جھڙي وسعت آھي ۔
امر ساهڙ شاعريءَ جي ٽيڪي تي رکيل اُهو ”امر ديپ “ آھي، جنھن کي نہ اُبتڙ هوا وسائي سگهي ٿي ۽ نہ ئي سُبتڙ ھوا.


وفا ناٿن شاهي
حيدرآباد سنڌ