نيڻ پرينءَ جي در تي پھتا،
ڄڻ ڪنھن گرجا گهر تي پھتا.
راتَ شرابي خواب وڏيرا،
نيڻن جي بستر تي پھتا.
نُوري، ڄامُ تماچي بڻجي،
ڪير وري ڪينجهر تي پھتا.
گيتَ گهٽا جا گيڙو ڪَپڙا،
پَھري اڇڙي ٿر تي پھتا.
شام لڙيءَ جو ڏسڻ نظارو،
شاعرَ المنظر تي پھتا.
ڏينھن غلاميءَ جا گار جيان،
ديسَ اچي دلبر تي پھتا.
سُورَ زماني جا سڀ سَھڪي،
دلڙيءَ جي دفتر تي پھتا.