اسان ڪاٿي بہ خواھش جو اڃان لاٿو لڏو ڪونھي،
پيا ڀَٽڪُون وڃون ڪاڏي؟ اَجهو توڻي اڏو ڪونھي.
خدا! تنھنجيءَ خُدائيءَ ۾ رُڳي رتَ ڇاڻ ڇو آھي؟
ٻُڌاءِ جنگ ٻيءَ بابت اِھو واقعو وڏو ڪونھي؟
نگاھُن جي نرم بستر مٿي مُرڪي سُتا سپنا،
مگر تِن کي اڃان سوڌو ڪيو ساڀيان سَڏو ڪونھي.
اسان جوڳي، اسان روڳي، اسان ھر بات ڀوڳي آ،
اسان جو آشيانو يا ٺڪاڻو ۽ تڏو ڪونھي.
ڪَرين ٿي قھر تون ڪيڏو ڇَڏين ٿي ڇيڪ وارن کي،
چَوين ٿي پر، اھو چريا! اٿئي چرچو ڦڏو ڪونھي.
مڃون ٿا مات محبت جي ھٿان ھُوندي ملي ليڪن!
اسان جڳ ۾ اڃان تائين ڪيو ڪم ڪو جڏ و ڪونھي.