ڪارونجهر جي ڪورَ مٿان،
چنڊُ ڇَٽي ٿو چانڊوڪي.
ڀوڏيسر جي ڀر ۾ نچندڙ،
نيلي، ناسي مورَ مٿان،
چنڊُ ڇَٽي ٿو چانڊوڪي.
ٻَھلڙي سان ٻانھِياريءَ جي،
ٽِنڊيليءَ ھِن ٽورَ مٿان،
چنڊُ ڇَٽي ٿو چانڊوڪي.
اجرڪ جھڙا احساس کڻي،
اُڀري آڌيءَ ڇورَ مٿان،
چنڊُ ڇَٽي ٿو چانڊوڪي.
جت رين-بسيرو يار ڪري،
اُنھي ڳوٺ-اَجهورَ مٿان،
چنڊُ ڇَٽي ٿو چانڊوڪي.
اُجڙيل تاريخي اُھڃاڻن،
موھن ۽ ڀنڀورَ مٿان،
چنڊُ ڇَٽي ٿو چانڊوڪي.