آتما
رتوڇاڻ جذبا.
۽ احساس اڻڀا.
پرين! تو سوا.
ھن حياتي جي رڻ ۾.
اڪيلو.اڪيلو جيان پيو.
سرءُ مُند ۾.
ھي ايامن کان مُنھجون.
اُڃايل اکيون.
ائين!
جيئن ڀٽن تي ڪڙا اڪ،
۽ زھر ٿو ھر،
اکيون! جن ۾ اُلڪا،
ڪنڊا ڄڻ ٽُنبيل،
تہ ساجن! اجهو ٿو اچين،
کڻي رنگرتي ڦوھ جوڀن جي خوشبو،
مگر ھي اُميدون،
نچن ٿيون،
۽ نچنديون رھن ٿيون،
پريان موت جا ڪي پڙاڏا اچن ٿا،
رتوڇاڻ جذبا جهرن ٿا،
رُکي آتما کي،
مگر آس آھي،
تہ تون ساٿ ڏيندين ،
حياتي جي رڻ ۾،
نہ تنھا ڇڏيندين.…!!.