راتَ سنڌوءَ تي چنڊ لٿو ھو،
تارن جو تنھن ساڻ جَٿو ھو.
ڪيئن مڃون ھا ارڏو اُن کي،
جنھن جهڪايو ڪنڌ مَٿو ھو!
روڊَ ڪلاچيءَ جي تي رجيل،
ريٽو رت ھو ڪين ڪَٿو ھو.
ڳوٺ روئاڙي ڳڀرو نِکڙي،
پھريل کُھنبو کيس کَٿو ھو.
پاساڙي مان پَھَرو ڊڙيا،
ھيٺ ڪنڊيءَ جي سِڱر سَٿو ھو.