پاڻياريءَ جو پھر ويو ٿي،
ڏيئا، ڏيئا ڏھر ويو ٿي.
ويسَ اَڇي سان وينگس گُذري،
اُجرو سارو شھر ويو ٿي.
ڪارونجهر جي ڪورَ اُچيءَ سان،
ڪيڏو آھي قھر ويو ٿي.
وقت اچانڪ وريو اھڙو،
ماڻھو ھر بي مھر ويو ٿي.
تنھا تارن ھيٺ سُتلَ کي،
سپنا ڏسندي سحر ويو ٿي.
پرڻي پوڙھي سان، جوڀن جو،
ذائقو ئي زھر ويو ٿي.
ھُن جي مست نگاھُن سامَھُون،
بيوس سنڌي بحر ويو ٿي.