ھاڻ انڌاري رات نہ ٿيندي،
پوڻي ھِيءَ پرڀات نہ ٿيندي.
مون جا ارپي سنڌ ڌرتيءَ کي،
ڏات مرڻ سان مات نہ ٿيندي.
گهٽ ٻُوسٽ جا گهيرا لھندا،
ساھُن کي سڪرات نہ ٿيندي.
اھڙو وَرندو واءُ وطن تي،
سنڌ سوا ٻي ذات نہ ٿيندي.
نيٺ وسيلا واپس وٺبا،
وائي ٻي ڪا وات نہ ٿيندي.
امر! اکين ۾ انسان رکبا،
بي شرمن سان بات نہ ٿيندي.