ٿر جا رستا ٿَڪُ ۽ آئون،
لڙيو سورج لَڪُ ۽ آئون.
عرش اُگهاڙي ھيٺ جيئون ٿا،
ٿوھرَ، ڪُونَڀٽَ، اَڪُ ۽ آئون.
روز چُمون رُخسار پيا ٿا،
جانيءَ جا جهومَڪ ۽ آئون.
صحرا سارو جيوَنُ جنھن ۾،
جوڀن جهولا، جهڪ ۽ آئون.
گيتَ مِٽيءَ جي گهاگهر جھڙا،
اندر آوي، چَڪ ۽ آئون.
تنھنجي لئہ اوجاڳا سائين!
آڌيءَ ٽاڻا، ٽَڪ ۽ آئون.
دردَوَنديءَ جو ديسُ امر!
جيلون، ٿاڻا، ڍَڪ ۽ آئون.