ھائيڪا
مور ٽھُوڪن ٿا پيا،
ڪنھن لاءِ اڪيلا.
سانجهيءَ جي ويلا،
مِڙيا المنظر تي،
ماڻھن جا ميلا.
سانجهيءَ جي ويلا،
ڪينجهر جي لھرُن مٿي،
بيٺا هن بتيلا.
سانجهيءَ جي ويلا،
چنڊُ مٿان کوليءَ جي،
مُرڪي ھيٺ منڊيلا.
سانجهيءَ جي ويلا،
ٽرڪ مٿي ھِن ٽنڊريل،
ڇانگون ڪي ڇيلا.
سانجهيءَ جي ويلا،
سمنڊ ڪناري تي ڏس!
عاشق البيلا.
سانجهيءَ جي ويلا،
چمڪن چانڊوڪيءَ ۾ ،
ٻنيون ۽ ٻيلا.
سانجهيءَ جي ويلا،
روڊَ ڪلاچيءَ جي مٿان،
ريٽو رت ريلا.
سانجهيءَ جي ويلا،
ھلن پيا ھر گهر ۾،
لاڙي لاڏيلا.
سانجهيءَ جي ويلا،
لھي لاريءَ مان پئي،
ڀاڳي ڀوريلا!
سانجهيءَ سندا پل،
سجَ لِڪايا سنڌوءَ ۾،
ڳوڙھن ھاڻا ڳل.
سانجهيءَ سندا پل،
ھوليءَ رات مٺيءَ جا،
حُلو ا ڻيل ھوٽل.
سانجهيءَ سندا پل،
وار ڦِلھوري ٿي پئي،
پريان ھُوءَ پاڳل.
سانجهيءَ سندا پل،
لھن پيا ٿا لائون،
باغي ۽ مقتل.
سانجهيءَ سندا پل،
تيز ھوا ۾ تڙ تي،
اُڏرن تا آنچل.
سانجهيءَ سندا پل،
اُڀَ ۾ آورارن جيئن،
ڀٽڪن ٿا بادل.
سانجهيءَ سندا پل،
نمَ جَي لامَ لسيءَ تي،
ڪوڪي ٿي ڪويل.
سانجهيءَ سندا پل،
پَن ڇَڻ جا پائي ٿي،
رُت ڪپڙا ڦاٽل.
سانجهيءَ سندا پل،
لال ليار ڦُلاريا،
ٻُوھَن سان ٻکيل.
سانجهيءَ سندا پل،
رات رقاصا وانگيان،
پاتي آ پايل.
وسڪاري جي ويل،
ٿر جي ٿاڪ مٿي ٿيا،
ماروئڙن جا ميل.
وسڪاري جي ويل،
رڻ جي ريٽ مٿي ٿيا،
روھيڙا رابيل.
وسڪاري جي ويل،
مينھوڳيءَ ۾ مور لئي،
ڊوڙي ٿَي پئي ڊيل.
وسڪاري جي ويل،
سرتين سان گڏ ساجهر ،
ھُوءَ ڀري ٿي ھيل.
وسڪاري جي ويل،
اُڀَ جي اوٽي تي ڏس!
کنوڻ ڪري ٿي کيل.