ھِي رنگت ھُن جَي چوليءَ جي،
ڄڻ رات لڳي ٿي ھوليءَ جي.
آ ڦُول نہ جنھن ۾ ڪو گجرو،
ڪھڙي قيمت اُن جهوليءَ جي!
ڪا سار تماچي شال لھي،
ڪينجهر تي لھندڙ ٽوليءَ جي.
ھِيءُ گيت رچيندڙ شاعر آ،
ڇا ڄاڻي ٻولي گوليءَ جي.
سامُونڊي ساحل ساڻ ھُئي،
ڇُڙواڳي لھرُن، ڇوليءَ جي.
خود تاريخ گواھي ڏيندي،
ٿر واسي روپي ڪولھيءَ جي.
ڪير پروڙي سگهندو پيڙا،
ٿر-ٻاٻيھي جي ٻوليءَ جي.