ھُن کان پوءِ ھاڻ زمانا!
ڪونھي تنھنجي ڪاڻ زمانا!
ڇڏ تہ اڏامون ڇيڪ ھوا ۾،
ڏي نہ اسان کي ڏاڻ زمانا!
لُڙڪ قبول ڪيان ٿو آئون،
مُرڪ ڀلي تون ماڻ زمانا!
ڪنھن شاعر جي تنھائيءَ جي،
توکي ڪھڙي ڄاڻ زمانا!
شيشي جيئن شفاف اسان لئہ،
ڪو تہ مسيحا آڻ زمانا!
روز ڏُکائي روز ستائي،
پوءِ لِڪين ٿو پاڻ زمانا!