ساٿُ تنھنجو نڪو ثمر آھي،
زندگيءَ جو ڊگهو سفر آھي.
موٽَ گُل جي ڏيڻ لئہ مون کي،
ھُن ھٿ ۾ کنيو پٿر آھي.
روز ٿر جي مٿان مٽي ويندو،
بيوفا، بي وڙو ڪڪر آھي.
ساڀيان کانسوا نگاھُن ۾ ،
خواب بڻجي لٿو خنجر آھي.
روحُ ڪلياڻ آڏواڻيءَ جو،
ديس کان دوُر دربدر آھي.
شھر ساڳي، مگر اوھان کان پو،
اجنبي ٿي ويو امر آھي.