حُسن کان نہ ھرگز ڪنارا ڪبا،
نہ ئي ڌار دل کان پيارا ڪبا.
چَپن جي چُرڻ تي جي بَندش پَئي؛
اکين ئي اکين ۾ اِشارا ڪبا.
ڏئِي ڀيٽَ سِرَ جي امڙ سنڌ کي،
سڄڻ! ھاڻ وارا نيارا ڪبا.
مِڙي ميٺِ ٿِي گامَ سڀ گڏ ڪري،
سڄڻ! ساٿ پنھنجا سگهارا ڪبا.
نہ وِڪبا ڪڏھن ڌن مَٿان ھِي ضميرَ،
کِلي رٻَ جي لپَ تي گُذارا ڪبا.
اچين جي ا سان جي اڱڻ تي ھلي،
سکي! نيڻ تو لئہ ستارا ڪبا.