ويندي آھي رات ڇڏي نيڻن ۾،
سپنن جا ڪي شھر اڏي نيڻن ۾.
درد! اچو سڀ سارا مون ڏي موٽي،
لُڙڪن جو ٿو ساٿ سڏي نيڻن ۾.
ڪير ويو ٿئي ڪائنات سڄيءَ جون،
رعنايون ۽ رنگ گڏي نيڻن ۾؟
سي ڪھڙي ساڀيان ماڻيندا سپنا،
پاڻ ڏٺا جَي ڏينھَن وڏي نيڻن ۾.
خواب اسان جي اکين مان بي گهر ٿي،
ايندا تنھنجي يار! لڏي نيڻن ۾.