جھڙي شامَ جهڙالي آھي،
تھڙي گهورَ غزالي آھي.
مدھوش ڪري ٿي ماڻھوءَ کي،
رُتِ جي ريت نرالي آھي.
مون تہ سدائين سرمائي جيئن،
ھُن جي سار سنڀالي آھي.
ڪونہ تماچي ايندو ڪينجهرَ!
تنھنجي خامَ خيالي آھي.
روز ڀٽائي! تنھنجي درَ تي،
بيٺي سنڌ سوالي آھي.
يادون، دردَ ھُجومَ امر سان،
ڪيڏو ھاڻ عيالي آھي-؟