عورت اُداس آهي
هن معاشري جي مُنھن ۾
جاڳيل هراس آهي
پنھنجي پناهه ۾ پوريل
عورت اُداس آهي
ماکيءَ جي لار لاهي
هرڪو چکڻ گُهري ٿو
لڱ جي اُڀي لھر کي
سڀ ڪو ٻکڻ گُهري ٿو
آ ذائقو وڏو هي
زندهه وري رهڻ جو
ان مان ئي ساهه کڻجي
ان ۾ مزو مرڻ جو
ان کان سوا خُدا جي
آهي خُدائي خالي
پي ڀل چڪار ٿيجي
اهڙي ڀريل پيالي
تلوار جيان تکائي
وڍجي وجود پوندا
پل جو پتو نه ڪوئي
هرکيو حواس پن ٿا
پوپٽ اکين جا اُڏرن
وچڙيو پوءِ واس پن ٿا
آ قد ۾ڪُشادي
ڪا ڪھڪشان لڳي ٿي
دل جي اڱڻ تان ڏسجي
ڪو آسمان لڳي ٿي
جُهڙ جي جواني جھڙي
پئي ٿي وسي وڄن جيان
پل ۾ پُسي ٿو ماڻھو
ساهه جي ڇڪيل سڳن جيان
عورت اکين جي عادت
فطرت منجهان ڦُٽي آ
فرصت جي گهڙين سان گڏ
قدرت وهي ڄڻي آ
دُنيا سڄيءَ کي لوڏڻ
جي لاءِ هڪ گهڻي آ
عورت اُداسين ۾
ڪو گيت گُنگنايل
موهن دڙو نچيو پئي
پائي جڏهن ٿي پايل
هي ڪائنات جنھن جي
ڪُک مان آهي ڪمايل
سا هاڻ ديس ۾ ٿي
ڏاڍي نراس آهي
چونڊي چپن سان کڻجي
ايڏي حساس آهي
پنھنجي پناهه ۾ پوريل
عورت اُداس آهي.