وڃان پيسجي ٿو لڱن ڏي لڙي ٿي.
اکين ساڻ اُڌڻيو ڇنڊيو ۽ ڇڙي ٿي.
وڃي زهر جو ذائقو ڀي ٿو مٽجي،
مٺي لار ماکي چپن تان ڳڙي ٿي.
ها بڻجي وڃون ٿا پوءِ دوزخ نئين ڪا،
جڏهن پنھنجي جنت منجهان ئي تڙي ٿي.
فرشتي، خدا جو ٽُٽي خيال پئي ٿو،
لوڏي ڪائناتون اُڀن مان کڙي ٿي.
وڌن وهڪرا ٿا ندين جي نگاهه جا،
ڀنل بُت مان ٿي جو ٽاريون ٽڙي ٿي.
ٿيو نينھن نازل اچي عشق جھڙو،
جواني جا پيرا پئي خود ۾ ڪڙي ٿي.