چنڊ چڙهيو ڏس ويٺو آهي گهاٽي جُهڙ تي.
رات رُني آ اڄ به وڍيل ڪنھن وڻ جي ٿُڙ تي.
ميرانپور جي مٽيءَ ميڙيا لاش ويٺي،
سنڌ پئي سُڏڪي شاهه عنايت جي ڌڙ تي.
شاهبندر جي شام تڏهن کان رَت رُني آ،
گولين گهايا جڏهن ڳاڙها ڳڀرو تڙ تي.
ٺٽي جي بازارن کي ڄڻ باهه لڳل آ،
زوري سرمد چاڙهين پيا فتويٰ جي پُڙ تي.
وقت جون ٻانھون اڄ به پٺيريون ٻڌل آهن،
ماريو ويو آ هر ماڻھوءَ کي روح جي رَڙ تي.