مٿي هو ڳاٽ ڳوٺ جو سکين جون ڳالھيون هُئس.
اُڏاڻا عشق پي رُڳو پکين جون ڳالھيون هُئس.
پُسن ٿا پھر پاڻ ۾ رجايو روح ٿي ڇڏي،
لٿا پي چنڊ چيٽ تان ڪتين جون ڳالھيون هُئس.
صندوق ۾ رکيل پُراڻا سال جو ڇنڊي ڏٺم،
هڙن ۾ حال ها ٻڌل ڳنڍين جون ڳالھيون هُئس.
ڇنڊيو ڇڙيو وڃي کڻيو سموري خيال جو کرو،
پيھائي پاڻ کي آيس جنڊين جون ڳالھيون هُئس.
سمونڊ سوچ ۾ هُئا درياهه پي دربدر ٿيا،
وڏن ئي وهڪرن سان گڏ ندين جون ڳالھيون هُئس.
ملياسين مچ تي جڏهن ٻڌي ڪا ڪانڀ قُرب جي،
سُگهڙ لڳي سا سنڌ جي صدين جون ڳالھيون هُئس.