تو نه مهٽيو چپن تي مُساڳن جيان.
ساھ سيرون بڻيو گھر جي راڳن جيان.
کوڙ کنياتا کڻيو خيال تنهنجا اچن،
عشق بيٺل اُڀو آ اوجاڳن جيان.
آئون خود ۾ وڍيو ۽ پيو وکريو آهيان،
چونڊ مونکي اچي چاھ ڏئي چاڳن جيان.
سور جون ٿيون سٽون سار سان گڏ کڄن،
درد ويڙهيل آهي دل کي ڌاڳن جيان.
مينهن مونڏي کڻي اچ مُندائتا ڪي تون،
ڀٽ ڀاڪُر تي مورون ٿي ساڳن جيان.
آس ايسُن جيان پئي ڀڄي هر هنڌان،
پاڻ پوندس ڪري پٽ تي پاڳن جيان.