اڌ اگهاڙي تصوير
ڪينواس تي اڌ اُگهاڙي
ٽنگي آ تصوير پئي
جنھن جي بُت تي روز هوائون
پنھنجا هٿ گهمائين ٿيون
اُس اُرهن ۾ اکيون ٻوڙي
سانجهيءَ تائين سھڪي ٿي
ڪو ته مصور کي به تلاشي
رنگ سُڪي ٿيا ساڻا آهن
ٽيبل جي تنھائي تي
دز ڄمي ٿي ڄارو آهي
دلو ڀري پئي ڪا ته ڪنڌيءَ تان
ڪانگ اُڏاڻو آهي ڪنڊيءَ تان
ڳيرو ڪھڙي ڳالھه ڪري پيو
آڙيءَ جي اک ۾ اونداهي
بندوقن سان ڀرجي وئي آ
رات جا رستا روڪڻ لاءِ
چنڊ ڄڻي آ چانڊوڪي
هارياڻيءَ جي هٿ ۾ ڏانٽو
ڪانڀو گاهه جو چيلھه چُمي ٿو
بار ڀريءَ جو لڱ لُڏن ٿا
ڪو نه ڏسڻ سان نيڻ ٿڪن ٿا
بيل گاڏيءَ جي چاڪن هيٺان
چپجي ڪنھن جو چاهه ويو آ
نيڻ وسن ٿا نار جيان
ٻاڪاريندڙ ٻار جيان
ڪو نه ڪتيو تو مونکي ڪڏهن
سُٽ جيان ڪنھن هڪ سڳي ۾
آئون اڪيلو ساڳئي وڳي ۾
بيٺو آهيان ڀُرندڙ بُت جيان
دُنيا دُن جي گولائي مان
ٻانھون ٻاهر ڪو نه ڪڍي ٿي
سڀ عياشيءَ جي اوگهڙ تي
پنھنجا هٿ اچي سيڪين ٿا
سالن کان ڪي ساڙ سڙيا
اُڀ تي اُلرون اُڇلائين ٿا
سج جون اکيون ڳاڙهيون آهن
پنھنجي قد کي پاڻ وڍڻ لئه
کوڙ اُڀيون ٿيون ڪُھاڙيون آهن
آئون ڀت تي ڀونڊا ڇاپي
رستن کي نئين رونق ڏيان ٿو
سڀ اُگهاڙپ پاڻ تي اُوڍي
نڪري شرافت کي ڳوليان ٿو.