ٺڪر جا ٿانوءِ ٺاهيندي ڪُنڀارڻ سوچيو ويٺي.
سٿي سينگهار کاريءَ ۾ گُوارڻ سوچيو ويٺي.
اڃان دل درد جي پئي داٻڙي تي روز ئي سٽجي،
لٽن جان لڱ ٿيا ميرا لاهيارڻ سوچيو ويٺي.
وري تاريخ کي ڏياچن جي رت سان ريج نئون ڏيجي،
سُرن سان سر ڪپڻ جي لاءِ چارڻ سوچيو ويٺي.
جواني جهنگ ٿي گهاٽو نه ڇانگيو ڪنھن اچي ڇوري،
سڏڻ لئه سينڍ ڪافي آ ڌنارڻ سوچيو ويٺي.
ڀتين جي اوٽ ۾ بيٺل ڪو پاڇو پيار جھڙو آ،
رليءَ مان منھن ڪڍي هر هر ريٻارڻ سوچيو ويٺي.
گهٽين ۾ گهُٽ ڊوڙي ٿي سوين راکا رکيل آهن،
اسان اڌ رات جو اڄ ڀي تو ڪارڻ سوچيو ويٺي.