مون ڏٺو شام کي رنگ تنھنجا هُئا.
ڪئين چپن جي مٿان چنگ تنھنجا هُئا.
سمنڊ توکي ڏسي سانت ۾ ويو ٻُڏي،
وقت کي ڀي پيل ونگ تنھنجا هُئا.
اُس مون ۾ سُتي رڻ مون ۾ رُليا،
وڻ تنھنجو وطن جهنگ تنھنجا هُئا.
سونھن تومان ڀريو روز سرڪيون پيئي،
حُسن کي ڀي ڏنل ڍنگ تنھنجا هُئا.
ديد تنھنجيءَ جي درگاهه اڳيان او پرين،
ميڙ توتي هُئا ملنگ تنھنجا هُئا.
تو جو پاتو گُلن جي پتين جو وڳو،
پوءِ ته پوپٽ بڻيا انگ تنھنجا هُئا.